English“Moja opowieść to zagłębienie się w chaosie współczesnej Ukrainy, gdzie rzeka Dniepr stanowi metaforę obecnego rozłamu kraju – pisze Justyna Mielnikiewicz. – Odbyłam sześć podróży na Ukrainę, rozmawiałam z ludźmi w miejscach, które ukształtowały dzisiejszą historię. Pytałam, co to znaczy być Ukraińcem, czy rzeka jest granicą, czy główną arterią kraju, oraz dlaczego na wschodzie jest wojna. Przez ostatnie 300 lat Ukraina z jednej strony była zorientowana ku Moskwie, z drugiej ku Europie. Centralna Ukraina i Kijów są dziś prozachodnie. Prawobrzeżne obszary były uznawane za serce etnicznego terytorium Ukrainy, natomiast lewy brzeg był pod wpływem Rosji. Nawet dzisiejsza Ukraina wschodnia i zachodnia ma różne wersje najnowszej radzieckiej historii. Projekt rozpoczął się w 2008 roku na Krymie i był kontynuowany w 2014 i 2015 roku. Od czasu rewolucji na Majdanie podążam za ludźmi i odwiedzam miejsca, pokazując, jak i czy się zmieniły. Staram się też pokazać piętno, jakie wojna we wschodniej Ukrainie odcisnęła na całym narodzie”.
Justyna Mielnikiewicz – wielokrotnie nagradzana polska fotografka mieszkająca w Tbilisi. Była m.in. reporterką w „Gazecie Wyborczej”, dziś pracuje głównie w krajach dawnego Związku Radzieckiego. Współpracuje z takimi tytułami jak „New York Times”, „Newsweek, „Monocle”, „Russian Reporter”, „National Geographic”, „Le Monde” i niemieckim rocznikiem Reporterzy bez Granic. Jej prace są promowane przez Getty Reportage. Od 2001 do 2013 roku pracowała nad projektem poświęconym południowemu Kaukazowi – w 2014 roku ukazała się książka „Kobieta z małpą. Kaukaz w krótkich zapiskach i fotografiach” (Woman with a Monkey: Caucasus in Short Notes and Photographs). W ostatnich latach koncentrowała się przede wszystkim na projekcie o Ukrainie.
Wysyłam...