Uroczyste otwarcie Festiwalu: Nathan Fake (UK) live do filmu „Kobieta znikąd” (1922)

Nathan Fake, brytyjski mag z pogranicza elektroniki i techno ambientu zilustruje na żywo przepełnione melancholią arcydzieło francuskiego impresjonizmu filmowego!

Film zostanie zaprezentowany dzięki współpracy z ©Les Documents cinématographiques / La Cinémathèque française.

Nathan Fake dorastał w Norfolk i chodził do szkoły, w której bycie muzykiem równało się byciu outsiderem. Wcześnie zainteresował się sceną elektroniczną. Dzięki radiu poznał muzykę Aphex Twin i Orbital, w czasopismach muzycznych czytał o używanym przez nich sprzęcie, aż w końcu sam zaczął kupować i eksperymentować na własnych instrumentach. Spotkanie z Jamesem Holdenem w 2003 roku skłoniło go do nawiązania współpracy z młodą wówczas wytwórnią Border Community, w której w tym samym roku wydał swój pierwszy materiał – singiel „Outhouse”. Współpraca z wytwórnią była kontynuowana poprzez kolejne EP-ki – „The Sky Was Pink” i „Silent Night” – prowadzące do jego przełomowego, debiutanckiego albumu „Drowning In A Sea Of Love” (2006), który spotkał się z szerokim uznaniem ze strony Pitchfork i Guardian, został też okrzyknięty jednym z najlepszych albumów tego roku przez Mixmag. Fake nagrał jeszcze dwa kolejne albumy dla wytwórni – „Hard Islands” (2009) i „Steam Days” (2012) – zanim w 2014 roku założył własną wytwórnię Cambria Instruments z byłym współpracownikiem Border Community, Wesleyem Matselem. Po ich wspólnym singlu „Black Drift / Bismuth”, w 2015 roku ukazała się solowa EPka Fake’a „Glaive”.
W tym czasie Nathan Fake zajął się również wieloma imponującymi i różnorodnymi remiksami, od Radiohead poprzez Jona Hopkinsa po Clarka, pracując dla takich wytwórni jak Ninja Tune, Domino, Warp i Kompakt. Trasy koncertowe po całym świecie, w tym tak głośne jak z Orbital, Four Tet, Jonem Hopkinsem & Clarkiem, rozsławiły jego brzmienie. W 2016 roku Nathan ogłosił podpisanie umowy z Ninja Tune z „DEGREELESSNESS/ Now We Know 12″, a w 2017 roku wydał swój czwarty album „Providence” przy którym po raz pierwszy współpracował z takimi artystami jak Prurient (aka Vatican Shadow, założyciel Hospital Productions) i Raphaelle Standell-Preston z zespołu Braids. Określony przez magazyn FACT jako „przełomowy w karierze album LP” zyskał wielkie uznanie w takich magazynach jak „The Observer”, „DJ Mag” (Album Of The Month), „Wire” i „Crack”, był „Albumem tygodnia” w Bleep i miał przez cały rok wsparcie m.in. ze strony Four Tet, Ben UFO i Heleny Hauff. Również w 2017 roku Nathan Fake wydał dwie epki „Providence Reworks” z udziałem Overmono, Huerco S, Konx-Om-Pax i Olgi Wojciechowskiej, a w 2018 roku wydał w Ninja Tune całkowicie odmienną od dotychczasowych epkę „Sunder” z czterema utworami.

Kobieta znikąd / La femme de nulle part
The Woman from Nowhere
reż. Louis Delluc, 1922, 61′

Klasyka XX-wiecznego niemego kina, dzieło Louisa Delluca – najwybitniejszego twórcy francuskiego impresjonizmu filmowego!
W pobliżu Genui mieszka młode małżeństwo z dzieckiem. Pewnego dnia, podczas nieobecności męża, zjawia się nieznajoma starsza kobieta, która twierdzi, że mieszkała tu przed laty, ale idąc za głosem serca porzuciła dom rodzinny i uciekła z ukochanym. Słuchając tej opowieści, młoda żona i matka wyznaje, że ma podobny dylemat i planuje odejść od swojej rodziny…
„Kobieta znikąd” to hipnotyzujący dramat budujący fascynującą paralelę między losami dojrzałej kobiety, a młodą dziewczyną zastanawiającą się nad swoją przyszłością. Co ciekawe, ten nowatorski wówczas film, mimo że cieszył się dużym uznaniem krytyków, poniósł frekwencyjną klęskę w kinach.

Louis Delluc, wielki kreator francuskiego filmu, tworzył dzieła, których główną ideą był nastrój chwili. Pozwalał sobie na subiektywne przedstawianie świata, a postacie, które kreował, skupiały się głównie na swoich wspomnieniach, snach i marzeniach.
Delluc nie miał bogatego filmowego dorobku, łącznie nakręcił siedem filmów, jednak jego myśl filmowa, wraz z takimi impresjonistami, jak L’Herbier, Dulac czy Gance, miała duży wpływ na kino awangardowe w swoim czasie. Jego najważniejsze filmy, realizujące zasady kina impresjonistycznego, to trylogia „Milczenie”, „Kobieta znikąd” i „Gorączka”. Ich głównym tematem było zderzenie bohaterów z własną przeszłością lub konflikt pomiędzy marzeniami a realnością.